Chapter III

-Widać że go kochałaś- dziewczyna lekko poprawiła się na metalowym łóżku

-Bo kochałam- przyznałam ocierając łzy z policzków-I najgorsze w tym wszystkim jest to, że nadal go kocham i pragnę całym sercem- te słowa wywołały u mnie smutek i żal.

-Może ci wybaczy- powiedziała cicho

-Tego czynu ciężko wybaczyć- szepnęłam

13 października 2012

Dni mijały a nasz związek nabierał tempa. Każdą wolną minutę spędzałam z Louisem. Nie mieszkaliśmy razem więc często wpadał do mojego akademika. Zabierał mnie na romantyczne wieczory i wieczorne spacery. Uwielbiałam spędzać z nim czas to było moją odskocznią od codzienności. U jego boku żyłam w innym świecie. Lezalam na wąskim łóżku patrząc w biały sufit. Na klatce piersiowej spoczywała moją książka której i tak nie czytałam

Nagle z rozmyśleń wyrwał mnie dźwięk sms'a. Powoli sięgnęłam po komórkę i spojrzałam na ekran.

"Kotku 5 minut i będę u ciebie. Lou"

Na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Bez zastanowienia zaczęłam się szykować na spotkanie z chłopakiem

Przebrałam dres w coś normalnego a po chwili pojawił się on. Mój ideał

Powoli zbliżyliśmy się do siebie.

-Tęskniłeś?-zapy​tałam

Objął mnie całując po szyi

-Jak najbardziej.

Nie mogłam oprzeć się tej rozkoszy. Chciałam więcej i więcej.

-Wyprowadzasz się- powiedział mi do ucha

Uznałam to jako żart.

-Jasne do willi z basenem i palmami dookoła a kelner będzie polewał mi drinki- lekko się zaśmiałam

-No tak mniej więcej. Tylko bez palm ale będzie lokaj- jego usta musnęły mój obojczyk a palce zacisnęły się na kantach mojej koszuli

-Lou ale ty tak na poważnie?- zapytałam nie dowierzając. Lekko odepchnęłam go od siebie alby spojrzeć mu w oczy. On jedynie uśmiechną się pokazując szereg białych zębów

-Tak maleńka. Na poważnie. Ze mną

To był dla mnie szok ale pozytywny. Cieszyłam się niemiłosiernie. Na znak że jestem zadowolona pocałowałam namiętnie jego malinowe usta. Objął mnie podnosząc i po chwili wylądowaliśmy na łóżku.

 -W takim razie królewno musisz się spakować

Oplotłam jego biodra moimi nogami a ręce zawiesiłam na szyi.

-Ale to później. Teraz mam ciekawsze zajęcie.

-Tak? Ale pamiętaj gdzie jesteśmy- zaśmiał się opierając podbródek o moje ramię

-Mamy wolne popołudnie współlokatorka wyjechała do rodziny. Więc?- zapytałam

-Nie mam nic na przeciwko. Tylko te ściany są cienkie- jego wargi odnalazły moje usta

Na te pytanie nie zdążyłam odpowiedzieć ponieważ na nasze nieszczęście ktoś zapukał do drzwi.

Chłopak niechętnie się ode mnie oderwał i przechylił na łóżko opierając łokciami

-Proszę!- krzyknęłam

Do pokoju wparował zdyszany Harry

-Cześć...- wychrypiał biorąc głęboki oddech

-Cześć -odpowiedziałam zdziwiona spoglądając na Louisa

-Możesz mi powiedzieć co tu robisz idioto?- spytał Lou

-Może tak grzeczniej? Wiem przeszkadzam wam w pewnej sprawie ale to ważne!- mówił ogólnikowo

-Styles do rzeczy!- krzyknęłam zdenerwowana

-Tata do ciebie przyjechał.

Mina Lou zmieniła się diametralnie. Ta wiadomość wstrząsnęłam nami tak samo.

-Słucham? - spojrzał na przyjaciela

-Twój ojciec przyszedł do naszej wytwórni i zapytał się o ciebie. Potem przedstawił się nazwiskiem Tomlinson

Chłopak poderwał się na równe nogi przecierając dłonią twarz.

 -Co mu powiedziałeś?

-na początku mnie zamurowało nie wiedziałem co mu odpowiedzieć. przecież nigdy nie mówiłeś nam o swoim ojcu

-Nie było o czym

-Cos ci zrobił? zranił cię - zapytałam kładąc dłoń na jego ramieniu

-Wystarczająco dużo. Zostawił moją rodzinę nie interesował się i nagle się pojawia gdy syn zarabia

-Kochanie tak mi przykro- natychmiast przytuliłam mojego chłopaka aby poczuł we mnie oparcie.

Objął mnie całując we włosy.

 -Gdzie on teraz jest?

-Siedzi w wytwórni. powiedział ze musi z tobą koniecznie porozmawiać-powi​edzial podłamany harry

-Nie mam czasu. Kate pakuj się

-Może powinieneś z nim porozmawiać. on chyba jednak miał jakiś powód by tu przyjechać i za wszelka cenę spotkać się z tobą - powiedziałam niepewnie. obawiałam się reakcji lou

-Nie. Nie będę z nim dzisiaj rozmawiał- warknął

-Ej stary spokojnie. - uspokajał go harry

Chłopak wyjął moje rzeczy z szafy wkładając je do walizki

- Co ty robisz? Uspokój się. Na razie nigdzie się nie wybieram. - powiedziałam podnosząc głos. szybko wyrwałam walizkę z rak lou.

-Dlaczego?- złapał mnie za ręce

-Teraz masz ważniejsze sprawy na głowie.

-Kate ma racje-harry szybko mnie poparł

-Jedziesz ze mną- rzucił do stylesa

-Tylko uważaj na siebie skarbie- lekko musnęłam usta chłopaka.

-Kocham cię- szepnął i wyszli

Po wyjściu lou i harrego w głowie pojawił mi się natłok myśli.

Martwiłam się o niego ale chciałam żeby odbudował relację z.ojcem. po głowie chodziła mi myśl dlaczego on nie powiedział mi o swoim ojcu?

widziałam,że wizyta jego rodziciela wyprowadziła go z równowagi, ale to powód to ukrywania? To jego tata. Nie mogłam tego racjonalnie wytłumaczyć pozostało mi jedynie czekać co wydarzy się dalej

Po dwóch godzinach wrócił. A w oczach Lou zobaczyłam rozgoryczenie

~~~~*~~~~
Cześć! Dzisiaj ja dodaję rozdział. Proszę, jeśli czytacie to komentujcie. Wiemy wtedy, że nasze starania nie idą na marne. Dzięki
Skyfallgirl
ZAPRASZAMY NA NOWEGO BLOGA. POJAWILI SIĘ JUŻ BOHATEROWIE.
A ja będę twym aniołem...